სკეიტბორდი & სუბკულტურა: ზაფხულის ღამეები თბილისში

ზაფხულის ღამეები თბილისს ენერგიით და მღელვარებით აცოცხლებს. ჩემთვის ეს პერიოდი მეგობრებთან, ქუჩების დათვალიერებასთან და ცოცხალ კულტურაში ჩაძირვასთან ასოცირდება, რაც თვითგამოხატვის და თანამოაზრე სულებთან დაკავშირების კიდევ ერთი შანსია. ასეთ საღამოებზე მე და ჩემი მეგობრები სკეიტბორდებს მოვიმარჯვებთ ხოლმე და ქუჩებში გავდივართ - თბილისის უხეში ტროტუარები და ჩიხები შესანიშნავი წინაპირობაა ურბანული თავგადასავლებისთვის, მე კი სწორედ ამ დროს თავისუფლებასა და აღფრთოვანებას ისეთი სიმძაფრით განვიცდი, რომ ამის სიტყვებით გადმოცემაც კი მიჭირს.

სკეიტბორდი არ არის მხოლოდ ჰობი; ეს ცხოვრების წესია - სუბკულტურა, რომელიც ღრმად არის გამჯდარი თბილისის ურბანულ ქსოვილში. ჩემთვის პროცესი საზღვრების გადალახვას და საკუთარი გზის გაკვლევას ჰგავს, როგორც ქუჩაში, ისე მის მიღმა. ქალაქში სეირნობის დროს ადამიანებს, მათ სამკაულებს, თუ აქსესუარებს ვაკვირდები ხოლმე და კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები, რომ ურბანულ სტილს საზღვარი არ აქვს. გოთური ვერცხლის ბეჭდების, პირსინგების, ჩოკერების, თუ საყურეების დახმარებით, ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებული ისტორიებით შთაგონებული ადამიანები ეძებენ გზას იმის გადმოსაცემად, თუ ვინ არიან, რისი სჯერათ და საიდან მოდიან.

სწორედ ამ დაკვირვებით შთაგონებულმა მე და ჩემმა მეგობარმა, ერთ-ერთ ზაფხულის ცხელ საღამოს, პარკში სეირნობისას, გადავწყვიტეთ ჩვენთვის უცნობი ადამიანების იდენტიფიცირება მხოლოდ მათ მიერ არჩეული აქსესუარების საფუძველზე გაგვეკეთებინა, შემდეგ კი მათთვისვე გვეკითხა, სწორი იყო თუ არა ჩვენი მიგნებები. აღმოჩნდა, რომ დელიკატური ვერცხლის ბეჭდებიდან დაწყებული, პირსინგებით და ჩოკერებით დამთავრებული, თითოეული სამკაული რეალურად საუბრობდა მის მატარებელზე და უმეტეს შემთხვევაში ჩვენი დასკვნებიც სწორი გახლდათ. 

ამ ექსპერიმენტმა დამარწმუნა, რომ სამკაულებსა და პირად იდენტობას შორის ღრმა კავშირი არსებობს; აღმოვაჩინე, რომ აქსესუარები ჩვენი გამოცდილების და მისწრაფებების სიმბოლოებია; მივხვდი, რომ ეს არ ეხება მხოლოდ მოდას, ეს უფრო მეტად, ამბის თხრობას ჰგავს და აქ, თბილისში, მუდმივად ცვლადი ურბანული კულტურითა და სტილით გარშემორტყმულ ქალაქში, სამკაული მძლავრი იარაღია, რომელიც ემსახურება საკუთარი თავის აღმოჩენას და სხვებთან კავშირების პოვნას. 

ღამის დადგომასთან ერთად, როდესაც ქალაქში შუქები ციმციმს იწყებენ, ქუჩებში კი უცნაური ურბანული სული იღვიძებს, მადლიერების გრძნობა მიპყრობს; ჯიუტად ვაგრძელებ ახალი ადგილებისა და კულტურის შესწავლას და მოუთმენლად ველი საკუთარი თავის გამოხატვისა და სამყაროსთან დაკავშირების კიდევ უფრო მეტი გზების აღმოჩენას. ჩემი მოგზაურობები - ტოკიოს ქუჩები, ბერლინის კლუბები და კიდევ სხვა თავგადასავლები (რომლებსაც აუცილებლად მოგითხრობთ), შთაგონებისა და აღმოჩენების ქარიშხალი გახლდათ. და ახლა, აქ, თბილისის ქუჩებში, მეგობრებსა და სკეიტბორდერებს შორის თავს ისე ვგრძნობ, როგორც სახლში. ამიტომ გადავწყვიტე, რომ ამ ზაფხულის ცხელ და ქაოსურ ღამეებში, თბილისის ქუჩებში ვისეირნო და უშიშრად გავყვე ჩემი მოგზაურობის მომდევნო თავს - სადაც არ უნდა მიმიყვანოს მან!!!